İkinci Dünya Savaşı’ndan Korkunç Bir Gerçek: Japon Ordusunun Hint Mahkumlara Yamyamlık ve İşkence Hikayeleri

O günlerde İngilizlerin sömürgesi altında yaşayan Hindistan, bunun sonucunda Japonya’ya karşı savaşmak için birçok vatandaşını orduya gönderiyordu.

Bu ordu Malaya, Singapur ve Burma cephelerinde Japon İmparatorluk Ordusu’na yenik düştü. Çok sayıda İngiliz ve Hintli burada Japonya’nın esiri oldu ve inanılmaz berbat şartlarda yaşadılar.

Bu adada esir düşen Hintlilerin birçok İngilizlerin komutasındaki 15. Pencap Alayı’ndandı.

Burada kurulan çalışma kampında özellikle Hintliler koyu tenlerinden ötürü Japonlar tarafından ağır koşullarda yaşamaya mahkum edildiler.

‘Bozuk yemekler veriliyordu bize, haliyle âlâ beslenemiyorduk ve birçoğumuz günden güne zayıf düşüyordu.’

Uğradığı şiddetin sonucunda Ram dişlerini kaybetmiş ve köprücük kemiği kırılmış.

Askerler şuurunu kaybedene ya da ölene kadar şiddete maruz kalıyormuş.

Ram kendini bu durumdan çalıların gerisine saklanarak kurtarmış.

Kasım 1944’te Japonlara esir düşen genç bir pilotun önce başı kesildi, sonra da daha kötü bir manzaraya sıra geldi:

‘Bir ağacın ardına saklanmıştım. Japonların etinden bir kesim kesip kızarttığına şahit oldum.’

‘Japonlar her gün içimizden birini seçer, görünmeyen bir köşede öldürür ve yerdi. Bunu şahsen gördüm, toplamda 100 kişiyi yemişlerdir. Etleri kesildiğinde canlı olan mahkumlar, akabinde bir çukurda mevte terk edilirdi. O mahkumların acı dolu çığlıklarını duymak vahim bir tecrübeydi. Benim hayatta kalmış olmam bir mucize.’

Frengi hastalığının anneden çocuğa kalıtımsal bir biçimde aktarılıp aktarılmayacağını araştırmak isteyen Japonlar, tecavüz ettikleri bayanlara kasıtlı olarak bu hastalığı bulaştırıyordu.

Bu esnada kestirim edebileceğiniz üzere anesteziye yahut ağrı kesicilere başvurmuyorlardı.

Kimi mahkumların beyninin ve karaciğerinin canlı canlı çıkarıldığı da kayıtlara geçmiş durumda.

Mahkumlar süratlice büyüyen bambu bitkisinin üstüne bağlanıyor, keskin yaprakları olan bambu da mahkumları delip geçerek yavaş ve acılı bir vefata sebep oluyordu.

Tarihte fecî bir sayfa olarak kalan bu insanlık cürümleri, tüyleri diken diken ediyor.